Bedrijven zoeken vaak een uitdaging op maatschappelijk vlak. Tegenwoordig wordt dat verwacht. Ook bij Hilti, een producent van gereedschap in het hoge segment, staat dat ieder jaar op de agenda. Dit keer mocht Marjolijn Huyberts dat op zich nemen. De Rooise werkt sinds een paar jaar bij het landelijke bedrijf en zocht de ‘opdracht’ dichtbij huis. Zo liepen er afgelopen vrijdag ineens aardig wat rode poppetjes in en rond Kinderboerderij Kienehoeve.

Door: Jeroen van de Sande

Ze liepen er niet alleen, ze waren vooral erg druk bezig. Timmeren, boren en zagen, maar ook meten en bevestigen. De geluiden wurmden zich tussen de bomen door het park in. Marjolijn hielp natuurlijk mee en liep met een grote glimlach rond. “Het is heel leuk om mijn collega’s Sint-Oedenrode eens te laten zien. Al komen we niet verder dan het park, maar ze zijn erg onder de indruk.” Met veertien in totaal bouwden ze een putmik voor de put op de binnenplaats, maakten ze een paar zitbanken van hout en werden de letters van de toegangspoorten opnieuw geschilderd.

Kinderboerderij Kienehoeve ligt er altijd tot in de puntjes bij, maar toch viel er weer werk te verzetten. “Er is hier altijd iets te doen”, zegt Roel Jansen namens de kinderboerderij. “Vanuit Rabobank Clubsupport hebben we middelen gekregen om de materialen aan te schaffen. De mensen van Hilti voeren het vandaag uit. Een mooie samenwerking op deze manier!”

Drie keer raden wie de gereedschappen had geregeld. Hilti zelf natuurlijk, want ze verkopen dagelijks het meest professionele spul. Onder ander Marjolijn is daar verantwoordelijk voor. “Ik werkte eerst als kapster maar ik wilde het roer omgooien. Uiteindelijk ben ik bij Hilti terechtgekomen als accountmanager. Dat is iets héél anders he!? Toch heb ik altijd wel affiniteit met gereedschap gehad. Mijn vader heeft heel lang bij Kombi/Van Erp gewerkt. Vroeger hielpen we mee tijdens het balansen. Zo had ik toen al veel gereedschap in mijn handen gehad. Nu verkoop ik het en het bevalt heel goed.” Van een vrouwenwereld naar een mannenwereld dus, maar daar heeft Marjolijn geen last van. “Nee, ik kan mijn mannetje wel staan. Soms sta ik nagels in een betondek te schieten om wat te demonstreren. Dan staan ze wel eens even gek te kijken.”

Marjolijn en haar collega’s komen dan wel niet uit de bouw, maar toch ging het klussen ze vrijdag goed af. “Het is leuk om creatief bezig te zijn met zijn allen. We maakten een plan en nu werken we het gezamenlijk uit. Het is bovendien ook nog gezellig, een echte teamdag. We werken tot 15.00 uur, drinken dan nog wat en gaan dan naar huis.”

‍